به نام خداوند قادر عزیز

متن پیام رهبر معظم انقلاب، امام خامنه ای به مناسبت اتفاقات جدید منطقه:

«بسم‌الله الرحمن الرحیم

حمله‌ی جنایتکارانه و قساوت‌آمیز رژیم صهیونیست به کاروان دریائی امدادی و بشردوستانه، حلقه‌ی دیگری از زنجیره‌ی جنایتهای بزرگی است که آن حکومت شریر و خبیث، هفتمین دهه‌ی حیات ننگین خود را با آن انباشته است. این نمونه‌ئی است از رفتار گستاخانه و بی‌رحمانه‌ئی که مسلمانان در این منطقه و بخصوص در سرزمین مظلوم فلسطین دهها سال است که با آن دست و پنجه نرم میکنند. این بار این کاروان، اسلامی یا عربی نبود، بلکه افکار عمومی و وجدانهای بشری از سراسر جهان را نمایندگی میکرد. این حمله‌ی جنایتبار باید برای همه مدلّل کرده باشد که صهیونیزم، چهره‌ی جدید و خشن‌تری از فاشیزم است که این بار از سوی دولتهای مدّعی آزادی و حقوق بشر و بیش از همه دولت ایالات متحده آمریکا، حمایت و کمک میشود.

آمریکا و انگلیس، فرانسه و دیگر دولتهای اروپائی که از این جانیان بالفطره، حمایت سیاسی و رسانه‌ئی و نظامی و اقتصادی کرده و همواره پشت سر فاجعه‌آفرینی‌های آنان ایستاده‌اند، جداً باید پاسخگو باشند. وجدانهای بیدار در سراسر جهان باید جداً بیندیشند که بشریت امروز با چه پدیده‌ی خطرناکی در منطقه‌ی حساس خاورمیانه روبرو است؟ چه رژیم سفاک و گستاخ و دیوانه‌ئی امروز بر کشور غصب شده‌ی فلسطین و مردم مظلوم و داغدیده‌ی آن تحکّم میکند؛ سه سال محاصره‌ی غذائی و داروئی و حیاتی یک و نیم میلیون زن و مرد و کودک در غزه، به چه معنی است؛ کشتار و حبس و شکنجه‌ی روزانه‌ی جوانان در غزه و ساحل غربی چگونه قابل فهم است.

فلسطین، دیگر نه مسأله‌ئی عربی و حتی نه فقط مسأله‌ئی اسلامی، بلکه مهمترین مسأله‌ی حقوق بشری جهان معاصر است.

کار نمادین و درخشان اعزام کاروان دریائی به غزه، باید در دهها شکل و شیوه‌ی دیگر بارها و بارها تکرار شود. حکومت سفاک صهیونیست و حامیان آن بویژه آمریکا و انگلیس باید قدرتِ شکست‌ناپذیر عزم و بیداریِ وجدان عمومی جهان را در برابر خود ببینند و حسّ کنند.

دولتهای عربی در معرض آزمونی دشوار قرار گرفته‌اند. ملتهای بیدار عرب از آنان اقدامی قاطع و جازم مطالبه میکنند. کنفرانس اسلامی و اتحادیه‌ی عرب نباید به کمتر از برداشتن کامل محاصره‌ی غزه و توقف کامل دست‌اندازی به خانه‌ها و سرزمینهای فلسطینی در کرانه‌ی غربی و محاکمه‌ی جنایتکارانی چون نتانیاهو و ایهود باراک، قانع شوند.

ملت مجاهد فلسطین و مردم و دولت مردمی غزه نیز بدانند که دشمن خبیث آنان اکنون از همیشه ضعیفتر و آسیب‌پذیرتر است. جنایت دریائی روز دوشنبه نه نشانه‌ی قدرت، که نشان درماندگی و سراسیمگی رژیم غاصب است. سنت الهی بر این جاری شده که ستمگران در اواخر دوران ننگ‌آلود خود، به دست خویش، سرنوشت محتوم فنا و زوال خود را نزدیکتر کنند. حمله به لبنان و سپس حمله به غزه در سالهای پیش، از جمله‌ی همین اقدامهای دیوانه‌وار بود که تروریستهای اریکه‌نشین صهیونیست را به دره‌ی سقوط نهائی نزدیکتر کرد.حمله به کاروان امدادی بین‌المللی در آبهای مدیترانه نیز اقدام ابلهانه‌ی دیگری از همان قبیل است.

برادران و خواهران فلسطینی! به خداوند حکیم و قدیر اعتماد کنید، قدرت خود را باور کنید و بر آن بیفزائید. و به پیروزی نهائی یقین داشته باشید. و بدانید که: وَلَیَنصُرَنَّ اللَّـهُ مَنْ یَنصُرُهُ إِنَّ اللَّـهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ1.

سید علی خامنه‌ای

11/خرداد/1389»

کم نیست اتفاقاتی از این دست که هر از چندگاهی رخ میدهد و بعد از آن ما با آن اتفاقات همچون مثلا سانحه دلخراش یک تصادف جاده ای رفتار میکنیم تا وقتی میبینیم آقا پیام دادند. آنجاست که دوباره فکرها مشغول و همه ماهایی که ادعای ولایتی بودنمان میشود دست به کار میشویم و دوباره جلسه پشت جلسه..... یک سری تصمیماتی هم میگیریم و یک سری برنامه ها و فعالیتهایی هم تعریف میشود که به احتمال زیاد اکثر آنها هم انجام نمیگیردو.... حدود یک هفته، دوهفته، یکماه هم درگیریم و بعد دوباره میشویم عین آدمهای قبل از پیام آقا....

این اتفاقی است که می افتد و باید دنبال چرایی آن باشیم. ببینیم جه میشود که ما اینگونه رفتار میکنیم. به نظر بنده اینگونه رفتارها چندین دلیل دارد که تعدادی از آنها را در اینجا ذکر میکنم.(البته در ابتدا برای خودم میگویم چرا که رفتار من هم مثل بقیه است)ادامه مطلب...

به نام او

به اواخر ماه جمادی الثانی نزدیک میشویم. در این ماه نمازی وارد شده است که بسیار مجرب است واز قول سید ابن طاووس آمده است. کیفیت نماز به شرح زیر است:

چهار رکعت است به دو سلام(دو تا دو رکعتی). در رکعت اول پس از حمد یک مرتبه آیت الکرسی و 25 مرتبه سوره قدر. رکعت دوم پس از حمد یک مرتبه سوره تکاثر و 25 مرتبه سوره توحید. رکعت سوم پس از حمد یک مرتبه سوره کافرون و 25 مرتبه سوره فلق. در رکعت چهارم پس از حمد یک مرتبه سوره سوره نصر و 25 مرتبه سوره ناس. بعد از سلام رکعت چهارم هفتاد مرتبه بگوید(سبحان الله و الحمدلله ولا اله الاالله و الله اکبر)، هفتاد مرتبه (اللهم صل علی محمد و آل محمد)، سه مرتبه (اللهم اغفر للمومنین والمومنات). سپس سربه سجده گذارد و سه مرتبه گوید(یا حیُّ یا قیوم یاذالجلالِ و الاکرامِ یا اللهُ یارحمنُ یا رحیمْ یا ارحمَ الراحمینَ). پس هر حاجت دارد از خدا بخواهد و اگر چنین کند خدا او را و مال و زن و فرزندان و دین و دنیایش  را تا سال دیگر حفظ کند و اگر در این سال بمیرد شهید مرده است.

اگر حالشو داشتید و خوندید ما رو هم دعا کنید. اما در راس حوائج، اول و دوم و سوم سلامتی و فرج مولامون صاحب الامر روحی له الفداه و چهارم سلامتی و آرزوی توفیق روزافزون برای رهبر عزیزمون نائب برحق امام زمان (عج) امام خامنه ای یادتون نره.

التماس دعا.

بسم رب الکعبه و رب المولود الکعبه

 ما بچه هیئتی ها وقتی که محرم و صفر تموم میشه ، خیلی غصه اینو میخوریم که چرا تموم شد دوران عاشقی و شور و گریه و زجه و معرفت. مدام از دلتنگی های خودمون نسبت به محرم و صفر حرف میزنیم و خداییش هم و بینی و بین اللهی خیلی دلمون تنگ میشه اما.......

راستشو بخواهید خیلبی بیشتر از اونی که دلم برا محرم تنگ بشه، نمیدونم چرا و چه حسیه که دلم برا ماه رمضون خیلی تنگ میشه. اونقدر که واقعا وقتی به دهه آخر ماه رمضون میرسیم دیگه کم کم حالم گرفته میشه و ناراحت تموم شدن ماه رمضونم.....

از یه عالمی شنیدم اولین چیزی که وارد صحرای محشر میشه ماه مبارک رمضونه. حالا چطوری و به چه شکلی قراره مجسم بشه و جزئیاتشو نمیدونم.

اما بچه ها دوباره داره ماه رمضون میرسه. دوباره داری ایام خوش زندگی واقعی که -انصافا ماه رمضونه که فقط ماه زندگیه- داره میاد و حتی منی که دارم لاف اینو میام که دلتنگ ماه رمضونونم اصلا فکری برا آماده شدن برای میهمانی خدا ندارم. نمی دونم از ما آدمها غافل تر هم توی این دنیا پیدا میشه که غفلت میکنیم تا از دست بدیم و بعدش میزنیم تو سرمون که از دست  دادیم و یه هفته ای تو فکریم که ایشالا سال بعد و .......... تو خود حدیث مفصل یخوان از این مجمل.....

بچه ها زندگیامون واقعا بچه بازی شده ها. همین فقط میریم، میایم، میخوابیم، میخوریم، یه وقتایی بیکارم که شدیم یه .......... . اما دنیا همین بچه بازی های ما رو خیلی جدی میگیره. جدی میگره و سفت میزنتمون زمین. بعضی وقتا هم طوری میزنه زمین که خودت نفهمی و چون نمی فهمی خوردی زمین، تلاشی هم برا بلند شدن نمیکنی و یهو میبینی آخر خط دنیایی و ........

بیاید یه کم حداقل بهش فکر کنیم. به این که کجای کاریم. با خومون داریم چیکار میکنیم. اصلا آیا واقعا این کاری که داریم میکنیم زندگیه یا مردگی و از این فرصت سه ماهه ای که هرسال دنیا به زندانیاش میده استفاده کنیم و یه تکونی به خومون بدیم و یه استرات‍ژی بچینیم و یه تلاشی بکنیم.... خدارو چه دیدی شاید تونستیم از دست پاسبونای این زندان فرا کنیم. حد اقل تا نزدیکای ماه رمضون سال بعد...... انشاءالله  

بسم رب الحسین (ع) سلطان عشق:

گاهی اوقات هنگامی که در تنهایی خودم کمی فکر! میکنم، برخی از حوادث و رخدادهایی که در اطرافم اتفاق می افتند، با دودوتا چهارتای این دنیایی و حساب و کتابهای حتی معنوی که سراغ داریم، قابل تحلیل نیستند.

یکی از چیزهایی که گاهی اوقات خیلی فکر من رو درگیر خودش میکنه اینه که چطور  میشه که یک نفر که سالها کارش چیزی نبوده جز حک کردن نقاط سیاه گناه و زنگار بر آیینه ی دلش، یکدفعه همه ی اون سیاهی ها رو پاک کنه و بشه یکی از اولیای خدا، اونوقت افرادی که یک عمر کارشون فقط دستمال کشیدن روی دل خوشون در درجه اول و روی دل این و اون در مرتبه بعدی بوده یه دفعه همون دستمال رو بزنن توی سطل پر از کثافت و یه دفعه بکشن رو دلشون و همه گذشته خودشون رو بریزند دور. خیلی فکرها به نظرم می رسید و خیلی نوشته ها به چشمم و خیلی صحبتها به گوشم. اما هیچ کدومشون قانعم نمیکرد. آخه خداهم عدالتی داره، سنتهایی داره. خودش گفته اگه در راه من جهاد کنید و توکل هم داشته باشید چه و چه..... . حالا بازهم کسی که یه دفعه میشه ولی خدا رو میگم خدا دلش خواسته به طرف لطف کنه از تو حق تو که به او نبخشیده پس به تو ربطیم نداره. اما این طرفشو خدایش نمیشه گفت طرف اختیار داشته و از این جور حرفها. من که تو کتم نمیره..... .

 تا اینکه یه دلیلی براش پیدا کردم که قابل قبول بود و میشد پذیرفتش. اون دلیل رو انشاء الله تو یکی از نوشته های  بعدیم براتون میگم. اما میخوام ببینم کسایی که دارن این نوشته رو میخونند آیا میتونن این مسئله رو حل کنند و جوابی برای این پرسش من دارند که منو قانع کنه یا نه ......؟

بانام آنکه آفرید ما را تا فراموشش کنیم و....

متن زیر اولین متنی بود که توی این وبلاگ نوشتم. به نظرم رسید بعد از چندماه غیبت برای شروع دوباره نوشتن تو وبلاگ اولین متنم رو قرار بدم.

ثانیه ها و دقایق و ساعت ها و روزها و هفته ها و ماهها و فصلها و سالها گذشت و باز میگذرد. وقتی به زندگی خود می نگرم گاهی باخود میگویم کاش تمام میشد این همه بی شرمی و غفلت و بی معرفتی.....

به خدا اگر عاشق و منظر بودیم این زندگیمان نبود.... زندگی که باید تمامش وقف مولایمان باشد و حال آنکه وقف...... بماند.....

شاعری می گفت:

سخت است ولی مولا خوب است نمی آیی
دلتنگ توام، اما خوب است نمی آیی
یک کوفه جفا و غم ، یک شام پر از محنت
آیی تو ، شوی تنها، خوب است نمی آیی
یک جمعه فقط ندبه ، یک هفته فراموشی
بود تو شود رویا، خوب است نمی آیی
یک نیمه شعبان را در ذکر تو می مانیم
فرداش روی از یاد، خوب است نمی آیی
لاف غم عشق تو ، ذکر همه مردم
بنگر به دل آنها ، خوب است نمی آیی
با این همه درد و غم میسوزی و میسازی
ای منتقم زهرا(س) خوب است نمی آیی

گاهی با خود میگویم نکند مانع ظهور ماها باشیم. آخر قرار است ظلم تمام عالم را فراگیرد و مولایمان بیاید...... پس آن ظلم ها که مانع ظهور نیست. بنابراین........

خدایا اگر موانع ظهور قابل هدایت نیستند ، موانع را از میان بردار...... آمین