اگر روم ز پی اش فتنه‌ها برانگیزد  /  ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد

و گر به رهگذری یک دم از وفاداری  /   چو گرد در پی اش افتم چو باد بگریزد

و گر کنم طلب نیم بوسه صد افسوس  /  ز حقه دهنش چون شکر فروریزد

من آن فریب که در نرگس تو می‌بینم /  بس آب روی که با خاک ره برآمیزد

فراز و شیب بیابان عشق دام بلاست  /  کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد

تو عمر خواه و صبوری که چرخ شعبده باز /  هزار بازی از این طرفه‌تر برانگیزد

بر آستانه تسلیم سر بنه حافظ /  که گر ستیزه کنی روزگار بستیزد