هر که شد محرم دل در حرم یار بماند  / وان که این کار ندانست در انکار بماند

اگر از پرده برون شد دل من عیب مکن  /  شکر ایزد که نه در پرده پندار بماند

صوفیان واستدند از گرو می همه رخت  /  دلق ما بود که در خانه خمار بماند

محتسب شیخ شد و فسق خود از یاد ببرد  /  قصه ماست که در هر سر بازار بماند

هر می لعل کز آن دست بلورین ستدیم  /  آب حسرت شد و در چشم گهربار بماند

جز دل من کز ازل تا به ابد عاشق رفت  /  جاودان کس نشنیدیم که در کار بماند

گشت بیمار که چون چشم تو گردد نرگس  /  شیوه تو نشدش حاصل و بیمار بماند

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر  /  یادگاری که در این گنبد دوار بماند

داشتم دلقی و صد عیب مرا می‌پوشید  /  خرقه رهن می و مطرب شد و زنار بماند

بر جمال تو چنان صورت چین حیران شد / که حدیثش همه جا در در و دیوار بماند

به تماشاگه زلفش دل حافظ روزی  /  شد که بازآید و جاوید گرفتار بماند