خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است/ چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است

جانا به حاجتی که تو را هست با خدا/ کآخر دمی بپرس که ما را چه حاجت است

ای پادشاه حسن خدا را بسوختیم/آخر سوال کن که گدا را چه حاجت است

ارباب حاجتیم و زبان سوال نیست/ در حضرت کریم تمنا چه حاجت است

محتاج قصه نیست کرت قصد خون ماست/ چون رخت از آن توست به یغما چه حاجت است

جام جهان نماست ضمیر منیر دوست/ اظهار احتیاج خود آن جا چه حاجت است

آن شد که بار منت ملاح بردمی/ گوهر چو دست داد به دریا چه حاجت است

ای مدعی برو که مرا با تو کار نیست/ احباب حاضرند به اعدا چه حاجت است

ای عاشق گدا چو لب روح بخش یار/ میداندت وظیفه تقاضا چه حاجت است

حافظ تو ختم کن که هنر خود عیان شود/ با مدعی نزاع و محاکا چه حاجت است